Dag 10: Go West...

In onze queeste naar het meest ongerepte en minst toeristische/toegankelijke deel van IJsland, hebben we onze kar naar het westen gestuurd, meer bepaald naar de Westfjords.  Hoogstens 1 toerist op 10 neemt de moeite om de Westfjords te bezoeken omdat de streek vooral uit kronkelige gravel wegjes bestaat die rondom bergen en tussen diepe fjorden slingeren.  Eigenlijk is het een groot schiereiland (1 van de 8 regio's van IJsland) van zo'n 9400 vierkante km met amper 9000 inwoners. Maar het schijnt ook een van de allermooiste stukken IJsland te zijn, off the beaten track, dus hebben we 3 dagen aan onze roadtrip toegevoegd om er op verkenning te gaan.  Het was een pittige rit, met lange stukken gravel en heel veel bochtjes, maar het was echt heel mooi!  Op een bepaald moment schoot er zelfs een arctic fox (poolvos) voor onze auto door en dat is een unieke ervaring.  Die beestjes waren namelijk de enige landzoogdieren op heel IJsland tot de Vikingen zich hier vestigden.  Nu zijn ze beschermd en ziet ge ze bijna alleen op de Westfjords, als ge ze al ziet, duh.  Onze eerste stop vandaag was Hvitserkur, een rots in zee die op een drinkende draak lijkt en vrij fotogeniek is.  De naam betekent "wit hemd" omdat heel wat vogels vinden dat ze hun grote boodschap op die rots moeten achterlaten en volgens de legende is het zowaar een trol.  Dat brengt me moeiteloos naar onze volgende stop: Holmavik (al op de Westfjords) waar we het Museum of Icelandic Sorcery and Witchcraft hebben bezocht want hekserij was een hot item in dit gedeelte van het land in de 17de eeuw en er zijn heel wat "heksen" verbrand, vooral mannen (ook gelijke kansen is hier een hot item want normaal verbrandden ze vroeger vrouwen).  Heerlijk sfeertje met een paar lugubere en donkere verhalen.  Eentje wil ik jullie echt niet ontzeggen.  Ooit gehoord van de "necropants"?  Dat is een broekske gemaakt van de huid van een dode dat een eindeloze voorraad geld zou produceren.  Ge moet dat broekske dan wel eerst zelf maken met de huid van die dode, liefst te villen in 1 stuk vanaf het middel, en het dan aantrekken.  Het plakt dan aan uw eigen vel. Dan moet ge een geldstuk stelen van een arme weduwe en dat in uw scrotum (balzak voor de niet-ingewijden) steken samen met een papierke waarop een magisch teken is gekribbeld.  I kid you not.  Ge loopt misschien wat raar rond met zo'n broekske aan, maar het zou heel wat geld opbrengen, ttz voor de mannen dan toch.  Na dat museum met al die rare voorwerpen hadden we echt wel dorst gekregen en we zijn dan een bierke gaan drinken in een sympathiek lokaal brouwerijtje, Galdur ("magie"), dat nog niet lang open was. Best lekker biertje en leuk ingericht zaakje.  Daarna volgde er een rit van 90 km naar onze petieterige cabin at the end of the world waarvan 80 km op gravel.  Maar de ligging aan zee (Denmark Strait tegenover de oostkust van Groenland zowaar) is het zeker waard!  Veel meer afgelegen dan dit kunt ge niet slapen in IJsland. Chill, rust, stilte, af en toe een poolvoske of een schaap, lekker eten, drinken en gezelschap... wat wil een mens nog meer?  Oh, misschien een dip in een infinity pool by the sea at sunset?  Dat gaan we straks ook nog doen want er is er eentje hier een bocht verder :-)