Dag 6: het oosten

Vermits ons hotelleke, het Viking Café, genesteld lag aan de voet van de imposante Vestrahorn, een berg met een Gothic feel, hebben we na het ontbijt Stokksnes verkend.  Dat is een landtongetje aan de zuidoostelijke kust bij die berg.  Best wel aardig, dus daar hebben we ons eerste wandelingetje gedaan.  We hebben er ook een viking-dorp bezocht, ooit gebouwd als filmset voor een film die nooit gemaakt is en met een hoog Bokrijk-gehalte maar dan veel slechter onderhouden en veeeeel kleiner.  Onderweg terug naar onze auto stond een Spaans koppeltje langs de weg en ze vroegen onze hulp.  Hun auto stak volledig vast in het zwarte zand en zelfs na een paar pogingen gezamenlijk duwen etc. bewoog dat ding gene millimeter.  Tot er een bebaarde jongeman langskwam die vroeg of de handrem eigenlijk af stond.  Niet dus 😅.  Uiteraard sprong die kar meteen vooruit na een nieuwe push en kon het intelligente koppeltje met schaamrood op de wangen verder rijden.  Na dit altruïstische intermezzo begon een lange rij-dag, ook eigen aan een roadtripke of course, want als ge de hele ringweg rond IJsland wilt doen, moet ge wat kilometers vreten.  Eigenlijk gaat het niet eens om de kilometers want die hele ringweg is maar 1339 km maar ge kunt nooit echt gas geven.  De absolute maximum snelheid (die ge heel zelden moogt/kunt rijden) is 90 km/uur.   De oostkust bestaat vrijwel uitsluitend uit kronkelwegen en baaien met hier en daar een godverlaten gat, honderden schaapjes die te pas en te onpas voor uwe auto verschijnen en soms heel cool en arrogant de weg oversteken als ge daar staat, vele wilde IJslandse paardjes, af en toe een gekleurde stip  in the middle of nowhere (kerkje of vuurtorentje of boerderijke).  Maar de views zijn uiteraard altijd zeer mooi! In Egilsstadir, zogezegd een vrij groot stadje in het oosten dat net zoveel charme uitstraalt als een industrieterrein in Tsjernobyl, maar waar we wel onze voorraad konden inslaan en konden tanken, zijn we welgeteld een half uur gestopt.  Het enige leuke wetenswaardigheidje aan dat ding is dat het ligt aan de oevers van de rivier de Lagarfljot met een eigen slangachtig monster zoals dat van Loch Ness.  Vervolgens zijn we richting Borgarfjördur Eystri gereden, meer bepaald naar de rotsen van Hafnarhelmi waar duizenden puffins zouden zitten.  Dat hadden ze ons 5 jaar geleden ook al wijs gemaakt en toen zijn we speciaal ferm afgeweken van ons reisschema om een uur over zware gravel te sukkelen (enkel) omdat een local ons had verzekerd dat daar duizenden koppelkes puffin te zien waren.  Wij hebben daar toen geen enkele puffin gevonden en er was ook absoluut niks te beleven buiten een valling oplopen van de koude hevige wind.  Maar..... vandaag bleek die weg zowaar geasfalteerd te zijn, lag er een modern café met toilet en krioelde het er van de puffins!  We konden het amper geloven en zijn die rotsen op gestormd om hopen fotookes te maken van heel erg dichtbij.  Dat zijn echt mooie en schattige beestjes en wij kunnen eindelijk na 5 jaar een to do van onze bucketlist schrappen, ha.  We hadden vanaf toen een chronische glimlach op ons gezicht ook al zijn we voor het eerst ook in contact gekomen met het echte gure IJslandse weer.  Tot nu toe hebben we een aangenaam zomerweerke gehad met temperaturen tussen de 15 en 18 graden met veel zon en weinig wind.  Vandaag werden we even getrakteerd op ijskoude regen, windvlagen waar Armand Pien schrik van zou gehad hebben en mist alsof we door de poorten van de hel reden. Welkom in het hogere deel van IJsland dus!  We gaan eraan moeten wennen.  Gelukkig is het in juli zo'n 20 uur daglicht en schemert het gewoon een beetje tussenin dus het blijft een zomers gevoel hier in het land van de midnight sun.  Op weg naar ons huisje zijn we even gestopt in Seydisfjordur, een zeer charmant en fotogeniek dorpje dat zo lekker cool genesteld lag in een baaike.  Nu zitten we in een knus (en groot) huisje aan het einde van de wereld met wilde paardjes aan ons keukenraam.  Oostelijker dan dit kunt ge niet rijden, want hier stopt letterlijk de weg.  Fijn voor een nachtje maar hier wilt ge niet geschoren zitten in een lange donkere IJslandse winter, believe me.  Tot morgen, we hebben honger x