Dag 7: highway to hell...

Vanuit ons zeer afgelegen huisje in het uiterste oosten van IJsland was het een hele rit naar onze eerste bestemming van de dag: de zalige Studlagil Canyon.  Die is nu behoorlijk toeristisch omdat ge op internet de mooiste plaatjes van dat ding vindt en iedereen (wij ook) dat met eigen ogen wil gaan bekijken.  Het was een redelijke hike over saaie gravel en rotsen (voor Els een klein stapje) maar dan ligt die spleet daar ineens voor u te schitteren onder een heldere hemelsblauwe hemel, truly a sight for sore eyes!  We hebben vandaag echt chance met het weer zeg, een extra bonus op een al wreed aangename dag.  De canyon is pas in 2009 "ontdekt" toen er een nieuwe hydro-centrale werd geopend voor elektriciteit en de rivier een stuk zakte.  Die IJslanders zullen nogal verschoten zijn toen,  want er doken ineens van die machtige basaltkolommen op en die kloof werd goed zichtbaar.  Heerlijk om daar wat te mogen vertoeven, ook al zit ge er uiteraard niet bepaald alleen :-).  Op weg naar de volgende bestemming, Hverir,  veranderde het landschap nog maar eens en hoe!  Het leek soms alsof we op de maan reden (niet dat ik dat ooit heb gedaan maar soit); het mos verdween en alles werd zwart, de vulkaan Krafla met haar immense lava-droppings heeft het hier duidelijk voor het zeggen en kondigt alvast een aantal "duivelse" bezienswaardigheden aan.  We reden precies door de gates of hell richting Lake Myvatn (dat verwijst dan weer naar de midges, van die rotmugjes die hier in grote trossen rondzwermen) en hielden halt aan Hverir, een geothermisch gebied met borrelende modderpoelen en stomende fumarolen die zwavelrijk gas uitstoten en dus verschrikkelijk stinken.  De sfeer in dat gebied is echt buitenaards en het vraagt niet veel verbeelding om u in de voortuin van de devil himself te wanen, heerlijk!  Vijf jaar geleden hebben we hier ook gewandeld maar toen waren we zelfs met ons regenbroekske aan kleddernat en kletste de ijzige regen continu in ons  gezicht.  Alles leek toen verscholen achter een dikke bruine brij mist maar nu hebben we het voorrecht gehad het hele gebied in helder zonlicht te mogen aanschouwen.  Surreal.  Ik voel me alleszins fameus in mijn nopjes.  We hebben nu een ferm schoon huisje voor 2 nachten aan Lake Myvatn zelf met een hot tub, yeah!  Na het eten dus met een glaasje wijn: allen daarheen.  x